ดังนั้นเราจึงได้ยินเสมอว่า “เราพยายามแล้ว” และไม่ใช่ “เราทำแล้ว” ในทุกสิ่งที่เราทำในฐานะประเทศชาติและประชาชนเหตุใดเด็กเล็กๆ ในสหรัฐฯ จึงคิดใหญ่ ชายหญิงที่โตแล้วในไลบีเรียจึงคิดเล็กและแคบมาก นี่เป็นเรื่องตลกแต่น่าเศร้ามากสำหรับประเทศชาติ 150 ปีนับตั้งแต่ได้รับเอกราชความจริงก็คือ ทุกสิ่งในไลบีเรียสามารถและจะได้รับค่าตอบแทนหากเรามีรัฐบาลที่มีผู้นำและเจ้าหน้าที่ที่คิดการใหญ่และทำการใหญ่ ผู้นำที่จะเป็นผู้นำด้วยความเชื่อมั่น มีทิศทางที่ชัดเจน มีสมาธิ และพยายามทำสิ่งที่ถูกต้องไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
เราไม่ต้องการคนที่มี
ความคิดคับแคบเป็นผู้นำ เพราะนั่นจะทำให้ไลบีเรียล้าหลังมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากนี้ เรายังไม่ต้องการผู้นำที่ให้ความสำคัญกับตนเองและครอบครัวมากกว่าประเทศชาติและผู้คนที่พวกเขารับใช้หรือทำงานให้ เราไม่ต้องการผู้นำที่จะล้อมรอบตัวเขาเองด้วยไซโคแฟน เพราะมันจะทำให้พวกเขาเป็นอัมพาต และเราไม่ต้องการผู้นำที่ให้ข้อแก้ตัว
เมื่อฉันตัดสินใจลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีก่อนที่จะถอนตัวจากการแข่งขันเพื่อภาระหน้าที่ในครอบครัว ฯลฯ แผนของฉันคือสร้างภาคเอกชนที่ใหญ่ขึ้นและทำให้แน่ใจว่าเรามี CEO มากกว่า 5,000 คนในภาคเอกชน สร้างเมืองหลวง 5 แคว้น เป็นต้น
แนวคิดคือการมีเมืองใหญ่หนึ่งเมืองสำหรับกิจกรรมเชิงพาณิชย์ที่สำคัญ อีกเมืองหนึ่งสำหรับบริการทางการแพทย์ขั้นสูง อีกเมืองหนึ่งสำหรับเทคโนโลยีสารสนเทศและที่เกี่ยวข้อง อีกเมืองหนึ่งสำหรับการผลิต และอีกเมืองหนึ่งสำหรับบริการทางการเงิน
เหล่านี้เป็นความคิดที่ยิ่งใหญ่ สิ่งเหล่านี้ยากไหม? ใช่. ทำไม่ได้? ไม่ คนอื่นทำแล้ว เราก็ทำได้นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราต้องการผู้สมัครรับเลือกตั้งในสภานิติบัญญัติและประธานาธิบดีที่จะสัญญาว่าพวกเขาจะขจัดความยากจนในไลบีเรีย กำจัดโรคมาลาเรีย ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคนชราของเราจะไม่ตายอย่างขอทานและไม่สามารถรักษาได้
เราต้องการผู้สมัครรับเลือก
ตั้งในสภานิติบัญญัติและประธานาธิบดีที่เชื่อมั่นในตนเองและชาวไลบีเรีย ว่าเมื่อรวมกันแล้ว เราจะเป็นเมืองหลวงทางการเงินและการค้าของแอฟริกาตะวันตกได้ ศูนย์กลางเทคโนโลยีสารสนเทศและการวิจัยทางการแพทย์ชีวภาพ
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อผู้คนที่ไม่มีประสบการณ์จริงในตลาดแรงงานทั่วโลกตั้งคำถามและตั้งตัวเองเป็นผู้ตั้งคำถามว่าเหตุใดบางสิ่งจึงเป็นไปไม่ได้เฉพาะในไลบีเรีย แต่เป็นไปได้ในประเทศอื่น ๆ มันทำให้ฉันงุนงง
ในฐานะชาวไลบีเรีย เราต้องถามตัวเองว่าทำไมประเทศอย่างรวันดาถึงมีโดรนไร้คนขับส่งเวชภัณฑ์ในหมู่บ้านห่างไกล แต่ไลบีเรียทำไม่ได้ประธานาธิบดี Paul Kagame แห่งรวันดาไม่ได้ไป Harvard, NYU, Columbia หรือ Cambridge แต่เขาคิดว่าใหญ่และใหญ่มากด้วย และเพราะเขาคิดการใหญ่ เขาจึงทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ตัวอย่างเช่น รวันดาในปัจจุบันมี Wall Trade Center ขนาดเล็กที่เรียกว่า Kagali City Tower
แนะนำ 666slotclub / hob66
